Po pierwsze osoba, która chce wnieść pozew o rozwód musi złożyć go we właściwym sądzie. Jeżeli małżonkowie pomimo rozstania nadal zamieszkują w jednym mieście nie jest to skomplikowane. Pozew składa się do Sądu Okręgowego, który jest właściwy ze względu na miejsce zamieszkania stron. I tak, jeżeli strony zamieszkują np. w Opolu – będzie to Sąd Okręgowy w Opolu, tak samo będzie jeżeli zamieszkują np. w Kluczborku czy Prudniku. Jeżeli natomiast jedno lub oboje małżonkowie zamieszkują już w innym mieście albo nawet innym państwie – sprawa się komplikuje. Należy tę właściwość sądu ustalić. Warto wówczas zasięgnąć porady prawnej.

Rozprawa rozwodowa odbywa się bez udziału publiczności. Nazywa się to rozprawą przy drzwiach zamkniętych. Jeżeli jednak obie strony żądają publicznego rozpoznania sprawy, a sąd uzna, że jawność nie zagraża moralności – może zezwolić na obecność publiczności.
Wiele osób pyta, kto jest obecny podczas posiedzenia sądu w sprawie rozwodowej
Na sali mogą być obecne następujące osoby: osoba, która złożyła pozew (czyli powód lub powódka), osoba, przeciw której został złożony pozew (czyli pozwana lub pozwany), pełnomocnicy stron czyli adwokaci lub radcowie prawni reprezentujący strony oraz świadkowie wskazani w pozwie lub odpowiedzi na pozew i wezwani na termin rozprawy.

Jest to bardzo indywidulana kwestia. Zależy od wielu czynników – a mianowicie od treści żądań zawartych pismach. Jednak bez wątpienia w trakcie sprawy o rozwód celem sądu będzie ustalenie okoliczności dotyczących rozkładu pożycia. W zależności od tego czy strona postepowania domaga się rozwodu bez orzekania o winie czy z jej orzeczeniem, pytania te będą mniej lub bardziej wnikliwe.
Jeżeli strony mają małoletnie dzieci sąd będzie dążył do ustalenia okoliczności dotyczących dzieci stron i ich sytuacji. Istotne jest także czy strona pracuje, jaki uzyskuje dochód.
Ale czy jest jakiś pewnik? Czy istnieją pytania, które sąd – niezależnie od okoliczności – z całą pewnością są pytanie, które podczas rozprawy padną.

Umowa darowizny może zostać odwołana jednak muszą być ku temu przesłanki. Z istoty odwołania darowizny wynika, że może ono mieć miejsce tylko w stosunku do obdarowanego. Jeżeli przyczyną odwołania darowizny jest rażąca niewdzięczność względem darczyńcy, to uzasadnia ona odwołanie darowizny wyłącznie wówczas, gdy takiej niewdzięczności dopuścił się obdarowany.

Zasadą, wynikającą z art. 405 kodeksu cywilnego, jest wydanie korzyści w naturze. W razie skutecznego odwołania darowizny własności rzeczy (nieruchomości) zwrot przedmiotu darowizny powinien nastąpić w naturze, a więc w odniesieniu do nieruchomości powinno nastąpić przeniesienie jej własności na darczyńcę.

Wyrażony w art. 898 § 1 kodeksu cywilnego swoisty obowiązek wdzięczności i jednocześnie zakaz niewdzięczności wobec darczyńcy stanowi przejaw odesłania do norm pozaprawnych oraz przykład inkorporacji tych norm, a w szczególności norm moralnych, do przepisów prawa stanowionego. Ocena zachowania obdarowanego względem darczyńcy winna zatem uwzględniać normy uznawane w społeczeństwie jako wyznaczniki postępowania etycznego.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Kodeks rodzinny i opiekuńczy zawiera przepisy, których zadaniem jest ochrona stosunków osobistych pomiędzy rodzicami i dziećmi przed niegodziwymi zachowaniami, które osłabiają więzi rodzinne.

Stosownie do art. 87 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego rodzice i dzieci obowiązani są wspierać się wzajemnie. Przez wzajemne wsparcie, o którym mowa w art. 87 K.r.io. należy rozmieć: pomoc materialną, psychiczne wsparcie w chorobie, cierpieniu i kalectwie, pomoc intelektualna przy podejmowaniu ważnych decyzji lub załatwianiu spraw życiowych oraz pomoc fizyczna przy wykonywaniu różnych czynności.

Ustawodawca, mimo iż nałożył na dzieci i rodziców obowiązek wzajemnego wsparcia, nie przewidział jednak żadnych sankcji za niewypełnienie obowiązku wzajemnego wsparcia. Obowiązek wsparcia rodzica przez dziecko nie może być wymuszony w drodze egzekucji. Nie można również na drodze sądowej żądać, by dziecko opiekowało się swoim rodzicem na starość i w chorobie. Przepis art. 87 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie stanowi bowiem podstawy żadnego roszczenia.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Przepisy Kodeksu rodzinnego nakładają na dzieci obowiązek alimentacji rodziców. Stosownie do art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Natomiast zgodnie z art. 129 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Przez zapis zwykły należy rozumieć sytuację, w której spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Zgodnie z podstawową zasadą, która obowiązuje w procesie cywilnym (regulują to przepisy kodeksu postępowania cywilnego) każde twierdzenie strony, z którego wynikają korzystne dla niej konsekwencje, powinno być poparte dowodami zgłoszonymi przez tę stronę. Dowodem jest informacja mająca oparcie w rzeczywistości. Zaś nośnikiem takiej informacji jest tzw. środek dowodowy.

Przedmiotem dowodu (a więc informacji zgłaszanej sądowi przez stronę) – zgodnie z przepisem art. 227 kodeksu postępowania cywilnego – mogą być tylko fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie wymagają dowodu fakty powszechnie znane oraz fakty znane sądowi z urzędu (te, o których powziął wiedzę przy wykonywaniu czynności urzędowych). Nie podlegają dowodzeniu fakty przyznane przez stronę przeciwną, pod warunkiem że przyznanie to nie budzi wątpliwości, co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. Nie podlegają wreszcie dowodzeniu te fakty, co do których strona przeciwna nie wypowiedziała się w toku procesu, a sąd, mając na względzie wszystkie okoliczności sprawy, uznał je za milcząco przyznane.

Pomimo, że kodeks postępowania cywilnego zawiera pewien katalog środków dowodowych nie jest to katalog zamknięty. Oznacza to, że sąd może przeprowadzić również inne dowody, które w kodeksie postępowania cywilnego nie zostały wymienione. Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego (dalej także jako KPC) środkami dowodowymi są: dokumenty (art. 243¹ – 257 KPC); zeznania świadków (art. 258 – 277 KPC); opinie biegłych (art. 278 – 291 KPC); oględziny (art. 292 – 298 KPC); przesłuchanie stron (art. 299 – 309 KPC); grupowe badanie krwi (art. 305 – 307 KPC); dowód z filmu, telewizji, fotokopii, fotografii, planów, rysunków, płyt taśm dźwiękowych (art. 308 KPC); dowody z innych dokumentów niż wymienionych w art. 243¹ KPC w szczególności zawierających zapis obrazu, dźwięku albo obrazu i dźwięku.

Przepisem decydującym o tym, że powyższy katalog ma charakter otwarty jest art. 309 KPC, zgodnie z którym sąd może przeprowadzić także inne dowody.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Co do zasady tak, ponieważ w dniu 1 stycznia 2014 r. weszła w życie Umowa o zabezpieczeniu społecznym pomiędzy Polską a Ukrainą. Podpisana została ona w dniu 18 maja 2012 r. w Warszawie.

Kwestie uzyskiwania świadczeń szczegółowo reguluje w/w ustawa.

ZUS rozpoczął realizację Umowy w zakresie m.in. świadczeń emerytalno-rentowych. Należy pamiętać, że w/w umowa ułatwia uzyskanie polskich i ukraińskich emerytur oraz rent osobom, które pracowały w obu państwach.

Umowa dotyczy ona osób, które podlegały ubezpieczeniom społecznym w Polsce i na Ukrainie, w szczególności gdy były zatrudnione lub prowadziły działalność na własny rachunek, podlegały ubezpieczeniom w jednym państwie, a mieszkają w drugim, czy członków rodziny ubiegających się o rentę rodzinną po wyżej wymienionych osobach.

W sprawie wniosku o emeryturę lub rentę z ZUS dla osób zamieszkałych na Ukrainie oraz osób, które mają polskie i ukraińskie okresy ubezpieczenia należy zwrócić  się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w Rzeszowie, Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych.

W razie szczegółowych pytań zachęcamy do kontaktu – udzielimy porady w indywidualnej sprawie w języku polskim, niemieckim lub angielskim.

O niedostatku jest mowa art. 133 § 2 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stan niedostatku nie jest definiowany przez przepisy prawa. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż w stanie niedostatku pozostaje osoba, która nie może własnymi siłami samodzielnie zaspokoić swoich usprawiedliwionych, podstawowych potrzeb. Te usprawiedliwione potrzeby to np. potrzeby mieszkaniowe, związane z pożywieniem, a także potrzeby zdrowotne.

W zgodnie żyjących rodzinach rodzice nie muszą występować do sądu z pozwem o alimenty od swoich dzieci. Dorosłe dzieci często same widząc w jakich warunkach żyją ich rodzice sami oferują im swoją pomoc. Zabierają swoich rodziców do domu lub dostarczają niezbędnych środków materialnych i niematerialnych, niezbędnych do godziwego życia. Czasami rodzice muszą sądownie zażądać od dzieci środków na utrzymanie.

Obowiązek alimentacyjny może być wykonywany poprzez dostarczanie pomocy materialnej: żywności, ubrań, leków, opału – zamiast świadczeń pieniężnych.

Rodzice mają swobodę w wyborze dziecka, od którego zażądają wykonywania obowiązku alimentacyjnego. Może się jednak zdarzyć, że rodzeństwo, które znajduje się w dobrej sytuacji finansowej zostanie sądownie zobowiązane do opłacania alimentów także za mniej zamożnych braci czy siostry.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Po myśli art. 991 § 1 kodeksu cywilnego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek).

Zgodnie z § 2 cyt. artykułu, jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Zdarzają się przypadki, kiedy rodzice nie interesowali się swoim dzieckiem przez całe życie, a nawet opuścili je. W momencie kiedy dzieci dorosły i dobrze poradziły sobie w życiu, wyrodny rodzic zgłasza żądanie o alimenty.

W takim przypadku dziecko może powoływać się przepisy prawa cywilnego dotyczący naruszenie prawa podmiotowego. W tej sytuacji dziecko może podnosić, że roszczenie rodzica o alimenty stanowi nadużycie przysługującego mu uprawnienia. Domaganie się bowiem przez niego alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Wydziedziczenie jest uregulowane w art. 1008 kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku, jeżeli ci uprawnieni:

1. wbrew woli spadkodawcy postępują uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego;

2. dopuścili się względem spadkodawcy, albo jednej z najbliższych mu osób, umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności, albo rażącej obrazy czci;

3. uporczywie nie dopełniają względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych.

Jak wynika z przytoczonego przepisu, wydziedziczenie może zostać dokonane jedynie w testamencie. Nieważność tego dokumentu pociąga za sobą nieważność wydziedziczenia.

Artykuł 1008 kodeksu cywilnego zawiera szczegółowe oraz wyczerpujące wyliczenie przyczyn wydziedziczenia, bez nich sąd rozpoznający sprawę o zachowek nie uzna wydziedziczenia za skuteczne.

Uporczywe postępowanie wbrew woli spadkodawcy, w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, oznacza prowadzenie wbrew woli spadkodawcy nagannego trybu życia (przykładowo: alkoholizm, narkomania). Podkreślić należy, że ustawową przyczyną wydziedziczenia jest postępowanie wbrew woli spadkodawcy i w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego w sposób uporczywy. Przesłanka ta jest spełniona, gdy zachowanie wydziedziczonego bądź jest długotrwałe, bądź wydziedziczony dopuszcza się wielokrotnie nagannych zachowań. Zdarzenie o charakterze jednorazowym czy stany krótkotrwałe nie uzasadniają wydziedziczenia spadkobiercy.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Jeżeli jednak któreś z rodzeństwa nie wywiązywałoby się z alimentowania (zasądzonego przez sąd) mogła by się dopuścić przestępstwa nie alimentacji. Innym przestępstwem, które mogłoby wchodzić w grę jest to przestępstwo określone w art. 210 § 1 kodeksu karnego, według którego, kto – wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny – osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jednak w sytuacji opisanej w pytaniu trudno mówić o popełnieniu przez siostrę tego przestępstwa. Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2001 r. (sygn. akt. V KKN 94/99): „porzucenie oznacza działanie polegające na opuszczeniu dziecka lub osoby nieporadnej, połączone z zaprzestaniem troszczenia się o nią, bez zapewnienia jej opieki ze strony innych osób”. Pani mama ma w tej chwili zapewnioną opiekę, nie jest ona pozostawiona samej sobie, dlatego też trudno mówić o popełnieniu przez przestępstwa porzucenia w chwili obecnej.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Wskazać należy tutaj na treść art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z treścią którego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Nadto wskazać należy, iż wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Wysokość alimentów zależy zawsze od uzasadnionych potrzeb dziecka oraz możliwości zarobkowych zobowiązanego rodzica. Przy czym poziom życia dzieci powinien odpowiadać poziomowi życia rodziców. Już same te określenia sprawiają, że zróżnicowanie kwot może być ogromne. I w praktyce rzeczywiście tak jest.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Osoby całkowicie ubezwłasnowolnione nie mogą względem wobec siebie podejmować żadnych czynności prawnych, np.:

• zawierać umów sprzedaży

• zawierać związku małżeńskiego

• głosować

• przyjąć ani dać spadek

• przyjąć darowiznę

• podjąć pracę

• podejmować decyzje o swoim leczeniu

W przypadku, gdy osoba całkowicie ubezwłasnowolniona dokona czynności prawnej, czynność ta jest nieważna. W przypadku, gdy osoba ta zawarła umowę w drobnych sprawach dnia codziennego, np. zakup pieczywa, to jeśli nie jest ona rażąco krzywdząca dla ubezwłasnowolnionego, umowa ta staje się ważna w chwili jej wykonania.

Osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie przydzielony zostaje opiekun, który w jej imieniu podejmuje różne decyzje prawne.

Osoby częściowo ubezwłasnowolnione mogą zawierać umowy w bieżących sprawach, np. robić drobne zakupy, iść samemu do lekarza, podjąć pracę i dysponować swoim wynagrodzeniem. Nie mogą jednak dokonywać czynności prawnych nie mieszczących się w zakresie drobnych spraw życia codziennego, np. kupić, sprzedać mieszkanie (nieruchomość), sporządzić testament.

Osobie ubezwłasnowolnionej częściowo przydzielony zostaje kurator.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Wniosek o ubezwłasnowolnienie do sądu okręgowego w miejscu zamieszkania osoby, której dotyczy wniosek może złożyć: małżonek, krewni w linii prostej (dzieci, wnuki, rodzice, dziadkowie), rodzeństwo, przedstawiciel ustawowy, prokurator okręgowy.

Art. 544 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego wskazuje bowiem, iż sprawy o ubezwłasnowolnienie należą do właściwości sądów okręgowych, które rozpoznają je w składzie trzech sędziów zawodowych.

Natomiast stosownie do § 2 art. 544 kodeksu postępowania cywilnego w sprawach tych właściwy jest sąd miejsca zamieszkania osoby, której dotyczy wniosek o ubezwłasnowolnienie, a w braku miejsca zamieszkania – sąd miejsca jej pobytu.

Wniosek o ubezwłasnowolnienie powinien być należycie opłacony. Opłata od wniosku o ubezwłasnowolnienie jest stała i stosownie do art. 23 pkt. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynosi 40 zł.

W toku postępowania o ubezwłasnowolnienie sąd powoła biegłego w celu wydania opinii dotyczącej stanu psychicznego osoby mającej zostać ubezwłasnowolnioną. Wnioskodawca musi uiścić wydatki biegłego – to obecnie ok. 700 zł.

Należy pamiętać, iż strona, która nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania ze względu na trudną sytuację materialną może się starać o zwolnienie jej z tych kosztów. Stosowny wniosek można zamieścić we wniosku o ubezwłasnowolnienie.

W uzasadnieniu wniosku o zwolnienie z kosztów postępowania należy wskazać, że nie jest się w stanie ponieść tych kosztów bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania własnego i swojej rodziny.

Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie zwolnienia z kosztów postępowania na podstawie oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania. Do wniosku należy dołączyć takie oświadczenia na obowiązującym formularzu (dostępne w sądach, stronach internetowych sądów i Ministerstwa Sprawiedliwości). Wskażę, iż nie ma konieczności dołączania do oświadczenia zaświadczeń o dochodach oraz dokumentów potwierdzających wydatki. Sąd może jednak takich dokumentów zażądać.

Macie Państwo pytanie dotyczące tej tematyki? Zachęcamy do kontaktu!

Na podstawie art. 935 [1] kodeksu cywilnego po zmarłym małżonku nie dziedziczy małżonek, który pozostawał z nim w separacji orzeczonej przez sąd. Może dziedziczyć, tylko gdy został powołany w testamencie.

Konsekwencją separacji jest także to, że pominięty w testamencie małżonek pozostający w separacji nie może także ubiegać się o zachowek.

Natomiast przy separacji faktycznej, która nie jest uregulowana prawnie, a polega na tym, że małżonkowie po prostu rozstali się, małżonkowie dziedziczą po sobie na mocy przepisów powszechnie obowiązujących, i to nawet w sytuacji gdy od dłuższego czasu nie utrzymywali ze sobą żadnych kontaktów i mieszkali osobno.

Wówczas aby małżonek pozostający w separacji faktycznej nie dziedziczył po drugim małżonku, musi go wydziedziczyć w testamencie i powołać w jego miejsce np. inne osoby do spadku.

Należy mieć na uwadze, że jeśli małżonek z którym pozostaje się w separacji faktycznej nie zostanie wydziedziczony, będzie miał prawa do zachowku.

Jeżeli macie Państwo pytania w tym zakresie, zapraszamy do kontaktu!

Co do zasady od 1 stycznia 2016 roku lekarze mogli wystawiać elektroniczne zwolnienia lekarskie, nazywane e-ZLA. Zwolnienia na papierowym formularzu (ZUS ZLA) mogły być wystawiane jeszcze do końca listopada 2018 r.

Od 1 grudnia 2018 r. zwolnienia lekarskie są wystawiane już tylko elektronicznie.

Zaletą wprowadzenia takiego rozwiązania jest to, że lekarz sprawnie wystawi e-ZLA. Pacjent natomiast  nie musi go przekazywać do ZUS ani przechowywać jego papierowych kopii. Lekarz do wystawiania e-ZLA może też upoważnić asystenta medycznego.

Z kolei pracodawca natychmiast się dowie, że jego pracownik jest na zwolnieniu lekarskim.

Natomiast pacjent może spokojnie wracać do zdrowia. Nie musi już pamiętać, żeby dostarczyć zwolnienie do pracodawcy.

Oczywiście istnieją jednak wyjątki od tej reguły.

Jeżeli macie Państwo pytania w tym zakresie, zapraszamy do kontaktu!

Oczywiście Prezes ZUS może w wyjątkowych przypadkach przyznać świadczenie w drodze wyjątku. Aby uzyskać świadczenie należy złożyć wniosek i odpowiednio go udokumentować.

W razie pytań, zachęcamy do kontaktu.

Wnioskodawca jednak musi spełnić określone warunki łącznie. Pomimo, że decyzja jest uznaniowa, to decyzję Prezesa ZUS w tym zakresie kontroluje sąd administracyjny, a to wyklucza jednak całkowita swobodę w przyznawaniu świadczenia.

Uzyskać świadczenie może wnioskodawca, który:

1. Jest/był ubezpieczony lub jest członkiem rodziny ubezpieczonego, który zmarł
2. Nie spełnia warunków do uzyskania świadczeń (emerytury)z powodu szczególnych okoliczności, które określa ustawa
3. Nie może podjąć pracy z powodu całkowitej niezdolności do pracy lub z racji wieku
4. Nie ma środków niezbędnych do utrzymania.

Według danych przekazywanych przez ZUS w latach 2015-2017 prezes ZUS wydał 2899 takich decyzji, a świadczenia finansowane są z budżetu państwa.

Jeżeli macie Państwo pytania w tym zakresie, zapraszamy do kontaktu!